Droga Szkolna Społeczności! Czas mija niepostrzeżenie, warto spełniać swoje marzenie. Wiele marzeń związanych jest z wakacjami i wierzymy, że właśnie w te wakacje zostały one spełnione. Wszyscy odpoczęli, nabrali nowych sił i zapału do pracy. Czas na nowy rok szkolny. Dziś w Zespole Placówek Oświatowych w Kościelcu Pani Dyrektor Dorota Tulibacka otworzyła kolejny rozdział historii naszej szkoły. Gośćmi, którzy na tę uroczystość przybyli, były panie: Joanna Zemełka- sekretarzGminy Pakość oraz Agnieszka Chlebicka- kierownik Centrum Usług Wspólnych. Pani Dyrektor powitała również Radę Rodziców- Annę Murawiak- Dutkę, Karolinę Nadolną Malesę, Joannę Uszko, grono pedagogiczne, rodziców i uczniów. Szczególne powitanie skierowała do uczniów klasy I oraz VIII. Wszak jedni rozpoczynają, a drudzy będą kończyć ten 8- letni etap nauki. Należą im się słowa otuchy oraz wsparcia. W swoim wystąpieniu Pani Dyrektor przeczytała list, jaki do naszej szkoły napisał Tadeusz Bogusz- kiedyś uczeń, dziś nasz przyjaciel i sympatyk. Pan Tadeusz napisał między innymi:
,,Niechaj ten Nowy Szkolny Rok 2022/2023 będzie dla wszystkich czasem wielkiej radosnej, twórczej pracy: dla nauczycieli w harmonijnym rozwoju uczniów, dla dzieci czerpania radości z poznawania otaczającej ich rzeczywistości, dla rodziców wiara w to, że szkoła jest dla nich wielkim wsparciem w osiągnięciu rodzicielskich marzeń wobec swych pociech!”
Dziękujemy Panie Tadeuszu!
Rozpoczynamy kolejny rok ciężkiej pracy nie tylko dla uczniów, ale i grona pedagogicznego, pracowników administracji i obsługi i dla rodziców. Okres między rozpoczęciem a zakończeniem roku szkolnego niech owocuje wieloma sukcesami naszych uczniów. Niech ten rok będzie pozbawiony problemów zdrowotnych, ekonomicznych i wszelkie trudy niech będą pokonane.
Początek roku szkolnego był również okazją do pożegnania wieloletniej nauczycielki matematyki- pani Celiny Grzegdali , która z dniem 1 września stała się emerytką. Pani Celina Grzegdala przyjęła podziękowania i życzenia zdrowia i dalszych sukcesów z rąk całej szkolnej społeczności. Nie obyło się bez chwili wzruszeń. Po czterdziestu latach pracy, a w szkole 34 inaczej być nie może. Na szczęście nasze drogi nie rozchodzą się całkowicie! No, no … Pani Celino! Emerytura, emeryturą, a do pracy trzeba przyjść!